Başbakanlık’a nihayet sunulan tasarıyla tarım arsalarının miras kavgaları yoluyla unufak olmasının önüne geçilmesi öngörülüyor. Nihayet diyorum çünkü Türkiye’nin bana göre en büyük gücü olması gereken “tarım”, nice yıllardır ekonomik büyüme, dış yatırım, IMF, Avrupa Birliği derken eritildi bitti. GAP’tan sonra son 20 yılda ufak teşviklerin dışında bir yatırım veya fikir çıkmadı.
Onyıllardır önlenemeyen şehre göç bana göre Türkiye’nin en büyük sosyolojik sorunu. Kardeşlerin hepsi şehre göçtükten sonra geride kalan tarla çoğu zaman başı boş kalıyor. Çoğu zaman da işlenmiyor. Harcanmış bir kaynak olarak yatıyor. Kalan miras için bazen çıkan kavgalar sonucu kardeşlerin eline işe yaramaz boyutta bahçeler kalıyor. Zaten işin ehli olmayan yeni bahçe sahipleri de eninde sonunda baş edemeyerek aynı kaynak israfına yol açıyor.
Bu tasarıyla bazıları elbet üzülecek. Örneğin 4 kardeşin anlaşmaması halinde 1 kardeş çiftçi diğer 3 kardeş şehirde ve işin ehli değilse çiftçiye verilecek tarla doğrudan. Buna bazıları haksızlık diyebilir, fakat bütünün faydası için yapılması gereken bence de budur. Kardeşleriyle bile kullanmayacağı toprak için kavga edenlerin de mağdur olması sanırım bu uğurda göğüslenecek makul bir hasar olacaktır.
Daha iyi bir öneri üretilene kadar veya tarım tekrar ayaklanana kadar bu tür çözümleri desteklemek gerekli.
Bir yanıt yazın